Biblioteka: Istoty

Świat i jego mieszkańcy

ustalono, że „istotą" jest 

„każde stworzenie obdarzone inteligencją wystarczającą do zrozumienia praw magicznej społeczności i do współodpowiedzialności przy ustalaniu tych praw".

 

C Z A R O D Z I E J E

Czarodziej już od najmłodszych lat objawia swój magiczny potencjał. Łatwo te zdolności zauważyć, ponieważ zdarzają mu się przypadkowe wybuchy magii, zwane magią przypadkową, które czarodziej uczy się kontrolować. Gdy jest już na tyle gotowy, by poszerzać swoje umiejętności, rozpoczyna naukę w Szkole Magii.

Statusy krwi czarodziejów:

• czystej krwi - czarodziej, który urodził się od matki czarownicy i ojca czarodzieja (oboje czystej krwi);
• półkrwi - urodzony od matki mugolki/mugolaczki/charłaczki lub półkrwi i ojca czystej krwi bądź odwrotnie. Jest tak też, gdy jeden rodzic jest mugolem/mugolakiem/charłakiem, a drugi jest przynajmniej półkrwi;
• mugolak - czarodziej, którego oboje rodzice są mugolami;

Status czarodziejski nie wpływa na zdolności i umiejętności magiczne.

- C H A R Ł A K I -

    Osoba pozbawiona czarodziejskich zdolności, urodzona w rodzinie czarodziejów. Są rzadkie i czasami stają się obiektami wstydu swoich rodzin, szczególnie jeśli mają czystą krew.

 Od charłaków pochodzą mugolaki, w których po wielu pokoleniach odnawia się magiczna moc.

 

G O B L I N Y

Stworzenie o niezwykłej inteligencji i sprycie. Są niskie i karłowate. Posiadają również długie palce i stopy. Rozmawiają ze sobą za pomocą pochrapywań i pochrząkiwań niezrozumiałych dla czarodzieja. Posiadają umiejętności finansowe, metalurgiczne. Uwielbiają pieniądze. Dlatego właśnie gobliny dbają o gospodarkę czarodziejów, zarządzając Bankiem Gringotta, mieszczącym się w Londynie na ulicy Pokątnej.

Gobliny, podobnie do czarodziejów, korzystają z magii. Jednakże by jej użyć nie potrzebują wcale różdżek. Magiczne sprawy tych stworzeń są reprezentowane przez Urząd Łączności Goblinów w Departamencie Regulacji i Kontroli Magicznych Stworzeń w Ministerstwie Magii.

 

M U G O L E

Człowiek, który nie posiada zdolności magicznych i nie jest w stanie w żaden sposób ich u siebie rozwinąć. Wobec mugoli stosowane są środki ostrożności mające na celu odciągnięcie ich uwagi od świata czarodziejów. Nadzoruje tego typu działania Ministerstwo Magii. Czarodzieje ukrywali się przed mugolami ze względu na ich historyczną wrogość wobec siebie.

Nie są w stanie dostrzec dementorów. Jeśli jest ich wiele, mugole widzą to jako wielką, nieprzeniknioną mgłę oraz czują smutek. 

Żeby radzić sobie bez magii wymyślają wiele dziwnych dla czarodziejów przyrządów, takich jak telefon, samochody, itd. Posiadają inne pieniądze niż czarodzieje, w każdym kraju waluta ta nazywa się inaczej, np. dolar, złoty, funt, itp.

- M U G O L A K I -

Termin, którym określa się czarodzieja lub czarownicę, którzy urodzili się z dwojga niemagicznych rodziców, mugoli. Ich magiczne zdolności nie wydają się znacznie dotknięte przez pochodzenie.

Dzieci z mugolskich rodzin dziedziczą magiczną moc po dalekich przodkach – wywodzą się od charłaka, który związał się z mugolem i w skutek rzeczy - rodzina w końcu straciła wiedzę o czarodziejskim dziedzictwie. Magia odnawia się niespodziewanie wiele pokoleń później

 

S Y R E N Y

        ZNANE KRZYŻÓWKI GATUNKU:  Krzyżują się w obrębie własnego gatunku.

Morskie istoty spokrewnione z trytonami i merrosami. Obecnie występują na całym świecie, ale głownie spotkać je można w ciepłych wodach. Ich ojczyzną są głębiny mórz greckich. W wodach Morza Śródziemnego można spotkać piękne syreny, tak często pojawiające się w literaturze i malarstwie mugoli. Wodniki ze Szkocji i merkuny z Irlandii są mniej urodziwe, ale podzielają umiłowanie muzyki, wspólne dla wszystkich tych odmian trytonów.  Tak, jak u ludzi, występują u nich drobne różnice w wyglądzie. 

Pod wodą posługują się normalnym, odpowiednim dla nich językiem. Nad wodą z kolei mówią językiem trytońskim.

 

W I L E

Niewiele wiadomo o tych istotach. Głównie spotyka się widma potrafiące przybrać postać pięknych kobiet o porcelanowej cerze i śnieżnobiałych włosach (coś zdarzają się również inne kolory). Z niewiadomych powodów mężczyźni nie odwiedzają świata ani czarodziei, jak również mugoli.

Uważa się, że wile mają swój własny rodzaj magii, który nie wymaga używania różdżki. Kiedy są złe, mogą przekształcić się w coś w rodzaju harpii - posiadają wówczas śmiercionośne dzioby ptaków drapieżnych oraz skrzydła. Wile zasiedlają głównie lasy, jeziora, góry i obłoki. Potrafią dowolnie zmieniać postać. W formie zwierzęcej ukazują się głównie jako łabędzie, konie, sokoły, węże albo wilki.

 Młodzi mężczyźni, którzy ulegną urokowi żeńskim wilom, zupełnie tracą rozum – są otępiali, często zapominają o jedzeniu, piciu czy spaniu. Ten, kto napotka tańczące wile, będzie musiał przyłączyć się do nich i tańczyć, dopóki nie padnie z wykończenia. Ten kto wkroczy w elfi krąg (koło wydeptanej trawy), w którym zabawiały się wile, ten już nigdy nie zazna szczęścia.

Choć wile potrafią być dobre dla ludzi i dzielić się swoją wiedzą medyczną i profetyczną, są dość gwałtowne. Nie znoszą, kiedy się je okłamuje albo oszukuje. Potrafią zsyłać okropne kary, szczególnie na tych, którzy nie dotrzymają obietnicy.

Wile łączą się z czarodziejami, a nawet mugolami i wilkołakami, z którymi są zdolni począć potomstwo. Dzieci te są niezwykle urodziwe, a cecha ta potrafi utrzymać się kilka następnych pokoleń.

 

W I L K O Ł A K I

      

Występująca na całym świecie. Raz w miesiącu, przy pełni księżyca, zazwyczaj normalna, o zdrowych zmysłach istota zamienia się w krwiożerczą bestię. Można się w niego zmienić na skutek ugryzienia przez jednego z nich lub urodzenia się wilkołakiem. Z jakiegoś powodu atakują najczęściej czarodziei, rzadziej mugoli. Nie wiadomo natomiast jak ich ugryzienie działa na inne istoty.

Przez miesiąc wilkołak jest w ludzkiej postaci, nie różni się niczym od innych ludzi, lecz przy pełni zmienia się w podobne do wilka stworzenie stojące na dwóch tylnych kończynach nie przypominające niczym człowieka. Mają wysoko rozwinięte kończyny, którymi powalają przeciwnika, krótką sierść i długi pysk wyposażony w ostre jak brzytwa zęby, którymi gryzą swoje ofiary. Wówczas nie pamięta kim jest i nie jest świadomy swoich czynów (Powyższe stwierdzenia dotyczą mieszańców i półkrwi).

- Mieszańce to osoby przemienione przez wilkołaka, a które wcześniej należały do innego gatunku.

- Co tyczy się półkrwi, są to istoty, które urodziły z jednego, bądź obojga rodziców będących wilkołakami za sprawą ugryzienia.

- Natomiast tzw. „czysto krwiste” różnią się od mieszańców i półkrwi. Cechuje je umiejętność przybrania pełnej postaci wilka, pełna kontrola w zmienionej formie i możliwość przekształcania niezależnie od fazy księżyca czy pory dnia. Zupełnie jak rodziny czarodziei czysto krwistych, są rzadko spotykane.

Wilkołaki budzą strach i obrzydzenie w społeczeństwie czarodziei. Błędnie uważa się bowiem, że nawet w swej ludzkiej postaci mogą stanowić zagrożenie. Nie jest rzadkością, że ludzie za nie uważani są odrzucani przez społeczeństwo i dyskryminowani.

O L B R Z Y M Y

      

Olbrzymy budową ciała przypominają ludzi, są od nich jednak o wiele większe. Mierzą od dwudziestu do dwudziestu pięciu stóp (siedem lub osiem metrów) wzrostu. Mają grubą skórę przypominającą skórę nosorożca, która daje im dużą odporność na zaklęcia.

Mają własny język, kulturę i strukturę społeczną. Są zdolne do nauki angielskiego i prawdopodobnie innych języków. Są dumne z dużych noworodków, natomiast rozczarowanie przynosi im mniejszy niż oczekiwali rozmiar dziecka.

W A M P I R Y

      

 Wampiry żywią się ludzką krwią, ale są w stanie jeść także inne rzeczy. Stworzenia te mają silną awersję do czosnku, nie mogą przebywać w strefie, w której czuć zapach owej rośliny.

 Istota podobna do człowieka, która charakteryzuje się piciem kwi. Jest częścią rodziny istot znanych jako żywe trupy.

teoretycznie „istoty"

praktycznie „stworzenia"

 

S K R Z A T Y

        ZNANE KRZYŻÓWKI GATUNKU:  Krzyżują się w obrębie własnego gatunku.

Nie posiadają statusu istot, jednak obdarzone są niezwykłą magiczną mocą a do jej użycia nie potrzebują różdżki. 

Domowe skrzaty to magiczne stworzenia służące w domach czarodziejów. Pracują zazwyczaj w bogatych rodzinach magów, zobowiązane są służyć na wieki jednemu domowi i jednej rodzinie. Są oddane swoim panom, nie ujawniają ich sekretów, bronią honoru rodziny, muszą wykonywać każde ich polecenie.

Mierzą od dwóch do trzech stóp wysokości (60 do 90 cm), są chude i zazwyczaj łyse. Charakteryzują się też przerośniętą głową i wyłupiastymi oczami. Mają spiczaste, nietoperze uszy i wysokie, piskliwe głosy. Skrzat domowy nie może sam porzucić swojej pracy. Zwolnić skrzata ze służby można jedynie, dając mu ubranie lub jego fragment.

 

C E N A T U R Y

        ZNANE KRZYŻÓWKI GATUNKU:  Krzyżują się w obrębie własnego gatunku.

Odmówiły statusu „istot" i zażyczyły sobie, aby pozostawiono im status „stworzeń". Nie odpowiadał im fakt, że niektóre stworzenia, takie jak wiedźmy i wampiry, miały dzielić z nimi status „stworzeń", w związku z czym stwierdziły, że dadzą sobie radę bez czarodziejów.

Potrafią posługiwać się wieloma językami. Są stworzeniami stadnymi. Obecnie zamieszkują całą Europę. Samodzielnie potrafią ukrywać się przed mugolami. Niechętnie dzielą się z ludźmi swoimi zdolnościami i wiedzą. Uważa się powszechnie, że biegle znają się na przepowiadaniu przyszłości, łucznictwie, astronomii i leczeniu ran. Nigdy nie krzywdzą niewinnych źrebiąt i dzieci. 

Centaury są stworzeniami o nogach i tułowiach koni, ale ludzkich torsach, rękach i głowach. Występują we wszystkich kolorach skóry oraz końskiej maści.

 

T R Y T O N Y

 ZNANE KRZYŻÓWKI GATUNKU:  Krzyżują się w obrębie własnego gatunku.

Tak samo, jak centaury, z którymi się solidaryzowały, trytony dobrowolnie odmówiły statusu istot. Do tej pory widnieją jako „stworzenia”. 

Posiadają zielonkawą skórę i włosy tego samego koloru. Ich ojczyzną są głębiny Morza Śródziemnego, a obecnie występują na całym świecie. Można je spotkać również w jeziorze znajdującym się obok Hogwartu.

Trytony budują pod wodą skomplikowane konstrukcje, służące za domy. Czasem hodują w swoich podwodnych "ogródkach" druzgotki, służące im za domowe zwierzątka. Pomiędzy społecznością czarodziei a ich nie ma wielkich różnic. Żyją podobnie i są bardzo dobrze zorganizowani.

ORAZ 

D U C H Y

Duchy stwierdziły, że określanie ich mianem „istot" rani ich uczucia, jako że jest oczywiste,  iż są  „post-istotami".  Dlatego  też  Kikut  stworzył w Urzędzie Kontroli nad Magicznymi Stworzeniami trzy wydziały, które istnieją do dziś: Wydział Zwierząt, Wydział Istot i Wydział Duchów.

Duch jest bytującym na ziemi, przezroczystym i trójwymiarowym ucieleśnieniem zmarłej czarownicy lub czarodzieja. Mugole nie mogą wrócić jako duchy. Z kolei najmądrzejsi czarodzieje nie obierają takiej ścieżki. Duchy nie mogą doświadczać fizycznie żadnych przyjemności, a ich wiedza i poglądy pozostają niezmienne od czasów ich cielesnej egzystencji. Mimo upływu lat, ciągle trapią ich odniesione za żywota urazy. Zawiodą większość ludzi pragnących uzyskać odpowiedź na nurtujące ich pytanie "jak to jest umrzeć" na które nie są w stanie udzielić sensownej odpowiedzi, gdyż zamiast pójść dalej, wybrali zubożałą wersję ziemskiego życia.
   Duchy są w stanie przechodzić przez obiekty materialne bez szkody dla siebie lub przedmiotu, lecz mogą burzyć wodę bądź zakłócać ogień czy powietrze. W bezpośrednim sąsiedztwie widma spada temperatura. Im więcej ich zgromadzonych w danym miejscu, tym efekt jest bardziej spotęgowany. Pojawienie się ducha może spowodować zmianę barwy płomieni na niebieską. Kiedy zjawa w całości lub w jakiejś części przeniknie przez istotę żywą, odniesie ona wówczas wrażenie, jakby zanurzyła się w lodowatej wodzie.

INNI POJAWIĄ SIĘ WRAZ Z OPOWIADANIEM